عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع)قَالَ :
فِي التَّوْرَاةِ مَكْتُوبٌ يَا ابْنَ آدَمَ تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِي أَمْلَأُ قَلْبَكَ غِنًى وَ لَا أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ وَ عَلَيَّ أَنْ أَسُدَّ فَاقَتَكَ وَ أَمْلَأَ قَلْبَكَ خَوْفاً مِنِّي وَ إِنْ لَا تَفَرَّغْ لِعِبَادَتِي أَمْلَأُ قَلْبَكَ شُغُلًا بِالدُّنْيَا ثُمَّ لَا أَسُدَّ فَاقَتَكَ وَ أَكِلْكَ إِلَى طَلَبِكَ"
امام صادق علیه السلام فرمودند:
در تورات مکتوب است که ای فرزند آدم برای عبادت من وقتی را کنار بگذار تا قلبت را سرشار از بی نیازی کنم وتو را به خواسته ات وانگذارم و بر من است که مانع نداریت شوم و قلبت را از خوف خودم پر کنم؛ واگر وقتی را برای عبادت من کنار نگذاری قلبت را ازمشغولیت دنیا پرخواهم کرد ! آنگاه دگر مانع نداریت نمیشوم وتو را به حال خویش رها میکنم.
اصول کافی